Hatice Nine 1928 yılında Hers’te dünyaya geldi. Yeni adıyla Erenköy’de yetişip büyümüş büyüklerimizden biri. Ev kadını

Özcü hayat hikâyesini şöyle özetliyor;

“Ben okula filan hiç gitmedim. O zamanlar burada okul yoktu. Babam devamlı yolculuk yapardı, onun atından bayağı korkardım. O çok azgın atlardan biriydi. Pınara oynaya oynaya giderdi. Kivi, Malekans’e yük götürürdü. Oralarda dağ ve köy evleri vardı. Babam daha sonra muhtar olunca yolculuk yapmayı bıraktı.

Bizlerin düğünümüz kaynımın düğünü ile birlikte oldu. Davullar, zurnalar çaldı. Düğüne gelenler çok kalabalıktı. Kocam gurbete giderdi. Üç yıl da askerlik yaptı. Askerdeyken marangozluk öğrenmiş. İnşaatlarda çalıştı. Yetmiş üç yaşında öldü. Eski insanlar sağlam idi. Yük taşır, tarla biçer, yine de ‘oram ağrıyor, buram ağrıyor’ demezlerdi. Şimdiki insanlarda o sağlık yok. Biz eker, biçer biriktirirdik. Şimdi öyle bir şey yok. Her şey parayla alınıyor. Eski durum daha iyiydi.

Eski heves kalmadı. Eskiden çok oynarlardı. Kadınlar, erkekler ayrı oynarlardı. Kadınların oynadığı yere erkekler gelmesin, bakmasın diye bekçiler tutulurdu. Düğünler sabaha kadar sürerdi. Kadınlar tulum ile oynarlardı. Biz türkü ile oynamazdık.”