Gürcü Hüseyin Artvin’de Doğmuş Mamazimda’da Büyümüş.BoğaGüreşlerinin Unutulmayan Hakemi. Bakımlı Biri Yeşilçam ArtislerineTaş Çıkartır Derecede Yakışıklı

Bileği bükülmemiş bir efsane. Bu toprakların yetiştirdiği en babayiğit insan. Mertlikte, fakir fukarayı koruyup kollamakta, gariban insanlara sahip çıkmada kimse onun önüne geçememiş. Mamazimda da büyümüş. Annesi Siriyalı. 1.92 boyunda 105 kilo ağırlığında. 

Uzun kollu, kaslı, geniş omuzlu, atletik bir yapıya sahip. Mavi küçük gözleri çakmak çakmak… Gür saçlı, geniş bir alın, yuvarlak ve gösterişli yüzüne uyan bir burun. İnce ağız, öne çıkmayan bıyıklar. Kendini iyi yetiştirmiş, sosyal bir insan. Şoförler cemiyetini kurmuş, boğa güreşlerinin hakemi olmuş. Bakımlı bir insan, giyimi ile kıyafeti ile Yeşilçam artistlerine bile taş çıkartacak bir yakışıklılığı var. Haksızlıklara tahammül etmeyen, durulmayan, zapt edilemeyen bir yiğit adam. Kavgaları ile efsane olmuş. Tek başına üç kişi ile beş kişi ile olmadı yedi kişi ile vuruşmuş. Onu kimse yere indirememiş. Kaslı kolları acı bir kuvveti varmış. Onun olduğu yerde edep konuşurmuş. O doğuştan lider ruhlu doğmuş. Durulunca durulur, o yürüyünce yürünürmüş. Konuşunca da herkes susar onu dinlermiş. Haksızlığın olduğu yerde boy gösterir, yetimin, garibanın malına göz dikenin gözünü oyarmış. 

Askerliğini Erzurum da yapmış. Şoförlüğü de askerde öğrenmiş. Ordunun düzenlediği güreş müsabakalarına katılmış. Acı kuvveti ile birinci olmuş. Gürcü Hüseyin Askerlik sonrası gurbete çıkmış. Önce Erzurum’da arkasından Rize, Trabzon, Samsun, Kars, Ardahan, Ağrı, Diyarbakır, Elazığ, Malatya, Muş, Van, Urfa ve civar illerde namı almış yürümüş. Onu gören ayağa kalkmış. En namlı kabadayılar önünde şapka çıkarmış. Yeni çıkan Desoto kamyon almış, önüne Fedai yazdırmış. Kamyonu görmek için insanlar korzula gelirmiş.1960’lı yılların zorlu insanı oymuş. Sol kolu çelikten bir mengene gibi güçlüymüş. Parmakları ile kamyonun bijonlarını gevşetecek bir güce sahipmiş. Gürcü’den sol yumruk alan birisi bir daha kavgaya tövbe edermiş. Gerektiğinde tek başına meyhane basar içeridekilerini çil yavrusu gibi dağıtırmış. Bir gün Erzurum da işler ters gitmiş ortam gerilmiş, kendini büyük bir kavganın içinde bulmuş. Sırtını sağlam yere dayamış. Önden gelen darbelere karşılık vermekte hiç zorlanmıyormuş. Gürcü Hüseyin o kavgada on civarında adamı yere indirmiş. İçlerinde bir delikanlı varmış. Belki ona yüz yumruk sallamış ama hiç birinde isabet ettirememiş. Delikanlıdan yumrukta almamış ama o istediği okkalı yumruğunu bir türlü vuramamış. Bu olay bütün ömründe başına ilk kez gelmiş. Yere düşüp kendine gelenler kalkıp kaçıyormuş. Gürcü Hüseyin o delikanlıya yumruk sallamaktan yorulmuş. Ömrümde sen bir ilksin demiş. Delikanlıyı alnından öpmüş. Aralarında abi kardeşi aratmayan uzun bir dostluk başlamış. Gürcüye, kavgada ne zaman sıkıştın diye sorsalarmış; O çocuğu işaret eder galiba o efsunluydu, ona bir yumruk bile vuramadım, diye espri yaparmış.

Yöre itibariyle Artvinlilerden Gürcü diye söz edilirmiş. Gürcünün yaşamında Gürcü Hüseyinin gürcü eklemesi de buradan geliyormuş. İnsanlar bu ismi sevmişler, onu böyle çağırmışlar. Gürcü Hüseyinin karakterinde Çoruhun hırçın yapısı ve bölgenin sert iklimi etkisini göstermiş. Yoksul insanların içinde yoksul büyüdüğü için de yürekli, mert, acıya dayanıklı birisi olup çıkmış. Birde Yüce Allahın pek az kuluna nasip ettiği cesaretten oda payına düşeni almış. Gürcü hayatında korku ile hiç tanışmamış. En büyük kavgalarını Erzurum da yapmış. Erzurum da bu günkü Gürcü kapı denilen yerde bir lokantada yemek yiyormuş. Bir süre sonra aynı mekânda üç kişi gariban birisini evire çevire dövmeye başlamışlar. Gürcü Hüseyin dayanamamış müdahale etmiş. Adamlar bu kez Gürcüye saldırmışlar. Üçü de dayak yemiş. Canlarını dışarıya zor atmışlar. Lokanta sahibi Gürcüye uzaklaşmasını salık vermiş. Gürcü oralı bile olmamış. Ama yirmi dakika geçmeden en az on kişi ile gelip lokantayı basmışlar. Gürcü Hüseyin korku bir yana şenlik başlıyor diye keyiflenmiş bile. Masasından kalkmış sırtını sağlama almış. Adamlar saldırmaya başlamış. Gürcü Hüseyin oldukça sakin, Yumruklarını ne zaman, nasıl kullanacağını çok iyi biliyor. Her solunu çaktığında birisi havada uçuyormuş. Çok yakınına geldiklerinde de yakasından tuttuğuna kafa atıyormuş. Ondan bir sol yumruk alan bir de kafa alan iflah etmiyormuş. Ayakta durana, yerden kalkabilene aşk olsun! Gürcü Hüseyin bu lokantayı çok sevmiş. Her geldiğinde burada oturmuş. Onu tanıyan kötü niyetliler yanından uzaklaşıyor, dost olanlar sevgi ile ona koşuyormuş. Namı Erzurum da almış başını yürümüş. İnsanlar bir vefa borcu olarak ve onu anımsamak için o muhite Gürcü kapısı ismini vermişler. 

Zaman içinde Artvinli gariban kamyoncuların yolunu kesip haraç alan Erzurumlu bir ağa varmış. Düpedüz eşkıyalık yapıyor, adamları ile etrafa dehşet saçıyormuş. Bu haber Gürcüye ulaşıyor. Bir gün tek başına ağanın mekânını basıyor, darmadağın ediyor. Ağa merakını yenemiyor; Sen Kimsin gardaş, diyor? Gürcü o çelik gözleri ile adama bakıyor; Artvinli bir şoför, bana Gürcü Hüseyin derler, diyor. Ağa bu ismi bir daha unutmuyor, Artvinlilerin yanından bile geçmiyor.

Kötülerin korkulu rüyası, fakir fukara için bir dost, bir dayanak bir kurtarıcı. Yüreği sevgi dolu, eşi dostu koruyan, yardımlaşmayı öne çıkaran bir halk kahramanı. İyi bir baba, çocuklarını birbirinden ayırmayan, kızlarının bile korkusuz yetişmesini isteyen gözü pek bir insan. Ne zaman Erzurum’a gitse Artvinli üniversite öğrencilerine harçlık veren, onların her sorunu ile ilgilenen yakın bir insan. Gürcü Hüseyin’le ilgili size bir pasaj sundum. Yeni kitabımda bu sayfaları artırarak yer vereceğim. Konusu roman olan bu insanı makalede anlatmanın zorluğunu yaşıyorum. O hepimizin ağabeyi, kardeşi, akrabası, babasıydı. O baba bir adamdı. Bütün ömrünü insanlık için sarf etti. Gariban birisinin suçunu üstlenerek onun yerine hapse girdi. Onun ölümünü de hazırlayan bir sondu bu. Dört kişilik bir mafya tarafından lokantada pusuya düşürülünce belki ağız tadıyla hayatının son kavgasını yapmıştı. Dağların aslanıydı; öyle yaşadı, öyle öldü. Böyle birisini tanımış olmaktan hepimiz mutlu olduk. Ne mutlu onun çocuklarına. Allah rahmet eylesin, makamı cennet olsun.

Sevgi ile kalın.

Ömer Yerlikaya